سالن مهاجرت کبک، هرآنچه یک مهاجر نیاز دارد
آب دستتونه بگذارید زمین. هرچی برای یک مهاجر لازمه یک جا جمع شده اینجا. حدودا 4 ساعت وقت بگذارید و از همه غرفه های نمایشگاه مهاجرت به کبک دیدن کنید.
- کاریابی و استخدام در همه شهرهای ایالت کبک از جمله مونترال، شربروک، کبک سیتی، ...
- کنفرانس، کارگاه های آموزشی، آموزش رزومه نویسی ویژه کبک، ...
- امکان مصاحبه و استخدام مستقیم برای کسانی که در زمینه انفورماتیک متخصص هستند در نمایشگاه
- بانک، حساب بانکی، اعتبار، کارت اعتباری، وام، صندوق امانات، بورس تحصیلی، ...
- دانشگاه، کالج، CEGEP، مهدکودک، مدرسه
- اطلاعات درباره اجاره و خرید خانه
- معرفی سازمان های حمایتی از مهاجرین
- اطلاعات درباره هزینه ها، امتیازات و مسائل زندگی در شهرهای مختلف ایالت کبک
- کمک، راهنمایی و اطلاعات درباره اسباب کشی و نقل مکان به شهرهای مختلف ایالت کبک
- کارآفرینی، دریافت وام و کمک مالی، مشاوره و راهنمایی برای راه اندازی شرکت
- آشنایی با شرکت های تلفن همراه، اینترنت، تلویزیون و ...
- اطلاعات برای زندگی روزمره از جمله: خرید، وسایل منزل، مدیریت مالی خانواده، هیدروکبک(آب، برق،...)،
- اطلاعات دیدنی ها، مراسم، اتفاقات، مراکز تفریحی و دیدنی های توریستی شهرهای مختلف ایالت کبک
نهم ژوئن 2015 از ساعت ده صبح تا هشت و نیم شب
دهم ژوئن 2015 از ساعت ده صبح تا شش بعداز ظهر
مکان:
محل برگزاری: ساختمان مرکز کنگره مونترال - Palais des congrès de Montréal
آدرس روی نقشه گوگل
وب سایت مرکز کنگره مونترال
چطوری بریم؟
(ایستگاه مترو Place d'Armes روی خط نارنجی مترو یا خطوط اتوبوس شماره 55 و 129)
ویدیو اطلاع رسانی:
متن اصلی اطلاعیه به زبان فرانسه:
Venez découvrir toutes les opportunités et les services offerts aux nouveaux arrivants. Plus de 180 professionnels seront là pour vous accueillir, vous conseiller, vous orienter, dans des domaines aussi variés que la recherche d’emploi, la formation, l’entrepreneuriat, le réseautage, l’installation, le logement, l’immigration, la vie quotidienne, etc.
Ne manquez pas la riche programmation : pas moins de 12 conférences et 36 ateliers. Sans oublier l’Espace CV où des professionnels vous conseillent pour mettre à jour votre CV adapté au marché du travail québécois. Et si vous travaillez dans les TI, venez rencontrer directement des recruteurs prêts à vous embaucher.
Découvrez la vidéo du salon
انگلیسی:
This is an opportunity to meet around 180 exhibitors here just for you to help you in many different areas such as job search, trainings, entrepreneurship, networking, settling in, finding housing,
تم تمز - Tam tams
تابستون شده دوباره و تم تمز شروع شده. هرهفته یکشنبه ها هزاران نفر توی یه پارک جمع می شن و هرکی به کاری مشغوله اما مشغله اصلی سازهای کوبه ایه. خیلی ها می آن برای شمشیربازی، یوگا، بندبازی و ... اما شروع ماجرا، شصت هفتاد سال پیش با ساز کوبه ای شروع شده. صدها نفر با خودشون دهل و تمبک و درامز و سازهای کوبه ای دیگه میارن و شروع می کنن به سروصدا کردن. خیلی ها هم می آن و از موسیقی و فضای عجیب لذت می برن و گهگاه هم پایی به زمین می کوبن. اگه مسیرتون به مونترال خورد حتما یه سر بزنید. به زودی یه فیلم می گیرم و اینجا می گذارم.
این کیه؟
مدتیه که به صورت تفریحی طراحی می کنم. خبر رسیده که توی موزه هنرهای زیبا تعدادی مجسمه هست که نورپردازی خوبی هم روشون انجام شده و جون می ده واسه طراحی. دیروز با چند تا از دوستان قرار گذاشته بودیم بریم اونجا و از مجسمه های دوره ی ناپلئون بناپارت به عنوان مدل استفاده کنیم. دم در موزه که رسیدیم دیدیم جای سوزن انداختن نیست، نگو که سالی یک روز موزه های مونترال همه مجانی هستن و هرکی بخواد می تونه بره و بازدید کنه. بعد از یه بحث کوتاه که آیا با این شلوغی می شه کاری کرد یا نه، نهایتا تصمیم بر این شد که تلاشمون رو بکنیم. وارد شدیم و شروع کردیم به طراحی کردن. تعداد بازدیدهایی که از طراحی های ما شد از مجسمه ها بیشتر بود. بدون اغراق می گم، مردم انگار نه انگار اومدن موزه، همه می اومدن بالا سر ما و عکس می گرفتن. توی سه ساعتی که اونجا بودیم به نکات جالبی پی بردم. جالبه بدونید از هر چهار گروهی که وارد اتاق می شد حداقل یک گروه ایرانی بود. شروع کردم به صورت زیرپوستی افتخار کردن که ایرانی ها همون طور که از سابقه فرهنگیشون مشخصه، همیشه در عرصه هنر حضور پررنگی دارند. اینو تا اینجا داشته باشید، بریم کمی با فضا آشنا بشیم. اینجا موزه است، موزه ی هنرهای زیبا. ما بخش مربوط به هنرهای دوره ی ناپلئون رو انتخاب کرده بودیم. یک فضای کاملا مشخص، با تنها یک در ورودی که همه ی تابلوها، مجسمه ها، صندلی، راهرو و ... بوی ناپلئون می داد. همینطور که توی راهرو راه می ری، تمام آثار و وسائل و نمادها رو می بینی و آرام آرام قدم می زنی تا به انتهای سالن، آخرین مجسمه، مجسمه ی سر ناپلئون می رسی. همینجا ما نشستیم و داریم طراحی می کنیم. اونوقت اکثر کسانی که وارد می شن اولین چیزی که میگن: این کیه؟
خوشحالم که زبان فارسی رو هیچکدوم از دوستانم نمی فهمیدند و هیچکدومشون با سابقه ی نذری، ساندیس، ساندویچ هایدا و اجرای زنده ی خاله شادونه در راهپیمایی ها آشنا نبودن. این ماجرا منو یاد حضور پرشمار ایرانیا در کلاس های آموزشی میندازه که صرفا برای کسب درآمد هستن. خواهش من این نیست که کلاس های زبان و دانشگاه های فلان و بهمان ثبت نام نکنید، لطفا اگه می خواید از محتوای کلاس ها استفاده کنید، ثبت نام کنید. اینا منبع درآمد در طول دوره بیکاری نیستن، ابزار کمکی برای ورود به جامعه هستن.
چندتا نکته مهم:
- مجسمه سر ناپلئون در موزه هنرهای زیبای مونترال فقط یک کپی از یک مجسمه دیگر است
- هنرمندی که اثر اصلی را آفریده، حتی یک بار هم ناپلئون را از نزدیک ندیده است
- اصلا مجسمه اصلی زمانی خلق شده که اصلا ناپلئون زنده نبوده
- موزه آثار دوره ناپلئون در تمامی روزهای سال رایگان می باشد
- عکس های سلفی با مجسمه ی کپی شده ی سر ناپلئون ارزش هنری ندارند
تفاوت های فرهنگی و چند هنجار کانادایی
+++ مهمانی
اگه جایی دعوت شدید تمام تلاشتون رو بکنید که سر وقت برسید. اگه مهمونی های شلوغ دعوت شدید، خیلی مهم نیست که سر وقت برسید اما اگه مثلا برای شام جایی دعوت شدید حتما سروقت حاضر بشید. با خودتون یه چیز کوچک ببرید، مثلا یه بطری شراب یا نوشیدنی های حلال. موقع سلام کردن و خداحافظی روبوسی مرسومه. البته آقایون با هم روبوسی نمی کنن، فقط دست می دن. ایرانی ها برای روبوسی سه مرتبه طرف مقابلشون رو میبوسن اما کانادایی ها دو مرتبه.
موقع دعوت بهتون اطلاع می دن که مثلا غذا سرو می شه. بعضی وقت ها به مهمانی رقص دعوت می شید و بعضی وقت ها دیدن دسته جمعی بازی هاکی. خلاصه هرچی که بهتون می گن همونه و منتظر شام نباشید. معمولا هم نوشیدنی یا هله هوله باید برای خودتون تهیه کنید و همراهتون ببرید.
+++ اماکن عمومی
موقع استفاده از پله برقی سمت راست بایستید و سمت چپ رو برای کسانی که عجله دارند خالی بگذارید.
موقع سوار و پیاده شدن از مترو کسی را هل ندید. همیشه اول باید صبر کنید که همه پیاده شوند و بعد شما می تونید سوار شوید.
بعد از سوار مترو یا آسانسور شدن رو به در خروجی بایستید و با کسی چشم تو چشم نشید.
موقع ورود و خروج اگر نفر بعدی پشت سر شماست، درب را برایش باز نگه دارید و اگر کسی درب را برای شما باز نگه داشت، با لبخند تشکر کنید.
آقایان، اگر استخر مراجعه می کنید یا توی تابستون از لباس های بدون آستین استفاده می کنید، موی زیر بغل را با تیغ کوتاه نکنید.
هرکسی بهتون سلام کرد حتما جوابش رو بدید حتی اگه میخواد ازتون گدایی کنه. با لبخند سلام کنید و بگید نه، متاسفم.
اگه اتفاقی با کسی چشم تو چشم شدید لبخند بزنید و سریع روتون رو برگردونید.
+++ محل کار
به فضای شخصی همکارتون احترام بگذارید.
ابتدای روز فقط صبح به خیر بگید و برید سر میزتون. خوش و بش های طولانی مرسوم نیست. دست دادن هم مرسوم نیست.
همکاران معمولا دوست نمی شن و بیرون از محل کار دوستان دیگه ای دارن. البته استثنا هم وجود داره.
آقایان هر روز صبح حتما دوش بگیرید و اصلاح کنید. منظور این نیست که سیبیل یا ریش چیز عجیبیه، نه، فقط تمیز و برای مدت طولانی یکسان باشه. نه این که دو روز هفته ریش رشد کنه و روز سوم اصلاح بشه و به همین منوال.
+++ روابط دوستانه
میزان درآمد کسی را نپرسید. کلا نپرسید.
اگه کسی می پرسه "خوبی؟" جوابش "مرسی" نیست. اگه کسی می پرسه "چای می خوای؟" جوابش "مرسی" نیست. با بله و خیر جواب بدید و بعدش تشکر کنید :D
دریافت اطلاعات تماس در اولین برخورد کار مناسبی نیست. اگر توی یک مهمانی با کسی آشنا شدید، بعد از 20 دقیقه خوش و بش هنوز اینقدر دوست نشدید که شماره تلفنش رو بگیرید و روی فیسبوک درخواست دوستی بفرستید.
کلا تعارف نداریم. دم در، غذا و خوراکی، دعوت، ... هیچ جا
توی رستوران غذایی که سفارش می دید رو می خورید و پولش هم حساب می کنید. اگه به کسی پیشنهاد بدید که پول غذاش رو حساب می کنید، خیلی ساده قبول می کنه و اون هم ممکنه شما رو بعدتر به بستنی یا نوشیدنی دعوت کنه :D البته این احتمال هم وجود داره که برداشت اشتباه بکنه.
+++ کلاً
لبخند بزنید
کسی را قضاوت نکنید.
اینجا بعضی خانم ها اصلا آرایش نمی کنند. اگه از آرایش کردن خوشتون نمی آد به سادگی به این دسته بپیوندید و اگه هم دوست دارید آرایش کنید، غلظتش رو با مردم سطح شهر، محل کار و دوستانتون مقایسه کنید.
توضیح عکس: پارک مونت رویال، هوای بارانی بهاری
جشنواره گل لاله اتاوا
داستان از این قراره که طی جنگ جهانی دوم، بخشی از خانواده سلطنتی هلند به کانادا پناه آورده بودند. سال 1943 پرنسس یولیانا فرزندی به دنیا میاره و برای این که این کودک دوملیتی نباشه لازمه که توی خاک هلند به دنیا بیاد. در غیر این صورت پرنسس مارگریت تازه به دنیا آمده به دلیل دوملیتی بودن از امکان رسیدن به تاج و تخت محروم می شده و خانواده سلطنتی هلند به مشکل برمی خوردند. به همین خاطر بیمارستان شهر اتاوا برای مدت محدودی به عنوان بخشی از خاک هلند شناخته شده و پرچم کشور هلند رو روی برج صلح در اتاوا به اهتزاز در میاد و موسیقی هلندی پخش می شه. دوم ماه می 1945 خانواده سلطنتی به کشورش برمی گرده و هدایایی برای مردم کانادا از جمله صدهزار گل لاله ارسال می کنه. ارسال این هدایا به همراه درخواست کاشت این گل های لاله در محوطه بیمارستان تبدیل به فستیوال زیبای گل لاله شده که هر ساله از دو تا هیجده می برگزار می شه و توریست های زیادی برای دیدن این فستیوال به اتاوا می رن. این هم سایت رسمی فستیوال
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)